la rahete fiddünya
- hatta psikoloji
- 21 Oca 2024
- 4 dakikada okunur
Güncelleme tarihi: 4 Haz
hat | kaynak | yazım usulü | hattat | video |
|---|---|---|---|---|
la rahete fiddünya | hadis | Celi Tâ’lik | Ekber Mukim | |
English
The world is not a place of rest.
The word "world" itself means "the lower place." The world gives less than we expect. It is not a place to stay; it is a place to pass through. The world is a place where a person’s potential is expected to be realized, like a seed that must crack open to sprout. A person who is content with their shell remains in their comfort zone. They close the door to their development and rot away in the process. Without ever meeting themselves, they become silent, mute, identity-less, trapped in scarcity. Opening up to the new disrupts this search for comfort. The freshness of being "here and now," the excitement of encountering "today" for the first and last time, calls people to responsibility: "You can begin again at any moment!"
"Do not repeat yourself!" "Don’t get stuck in cycles you trust only because you’re used to them!" The awareness of being in the moment opens up endless development opportunities for humans. It calls them to become more than they are. The person who gives up the search for "comfort" is freed from discomforts. They respond to the uncertainties and pains life throws at them with constant effort. The phrase "There is no ease in this world" is meant to rise above the world’s uncertainties. Accepting that "there is no ease in the world" helps prevent suffering from losses and separations. Those who accept the reality of the world know that happiness comes not by denying pain and uncertainty but by embracing them. In the end, the truth sets us free.
Mistaking the world for paradise raises our expectations of it. We didn’t come here to turn this place into paradise. We came here to experience the kind of fractures that will make us deserve paradise. We came to form core memories that will allow us to deeply savor paradise.
As a lobster grows, its hard shell does not. After a while, the lobster becomes cramped and cannot move in its small shell. As it gets more uncomfortable, the lobster becomes stressed and wants to escape its shell. It retreats to a safe, comfortable place and begins to shed its shell. Afterward, it grows a new, larger one. The cycle continues throughout the lobster’s life. The lobster does not grow if it does not get uncomfortable.
عربي
العالم ليس مكانًا مريحًا.
Français
Le monde n'est pas un endroit de repos.
Le mot "monde" lui-même signifie "le lieu inférieur". Le monde donne moins que ce que nous attendons. Ce n'est pas un endroit où rester ; c'est un endroit à traverser. Le monde est un endroit où l'on attend que le potentiel d'une personne se réalise, comme une graine qui doit se fissurer pour germer. Une personne qui est satisfaite de sa coquille reste dans sa zone de confort. Elle ferme la porte à son développement et pourrit dans le processus. Sans jamais se rencontrer elle-même, elle devient silencieuse, muette, sans identité, piégée dans la rareté. S'ouvrir à la nouveauté perturbe cette recherche de confort. La fraîcheur d'être "ici et maintenant", l'excitation de rencontrer "aujourd'hui" pour la première et la dernière fois, appelle les gens à la responsabilité : "Vous pouvez recommencer à tout moment !" "Ne vous répétez pas !" "Ne vous laissez pas piéger dans des cycles que vous ne faites que parce que vous y êtes habitué !" La conscience d'être dans l'instant ouvre d'innombrables opportunités de développement pour les humains. Cela les appelle à devenir plus qu'ils ne sont. La personne qui renonce à la recherche du "confort" se libère des inconforts. Elle répond aux incertitudes et aux douleurs que la vie lui jette avec un effort constant. La phrase "Il n'y a pas de facilité dans ce monde" vise à s'élever au-dessus des incertitudes du monde. Accepter qu'"il n'y a pas de facilité dans le monde" aide à prévenir la souffrance due aux pertes et aux séparations. Ceux qui acceptent la réalité du monde savent que le bonheur ne vient pas en niant la douleur et l'incertitude, mais en les embrassant. En fin de compte, la vérité nous rend libres. Confondre le monde avec le paradis élève nos attentes à son égard. Nous ne sommes pas venus ici pour transformer cet endroit en paradis. Nous sommes venus ici pour vivre des fractures qui nous rendront dignes du paradis. Nous sommes venus pour former des souvenirs centraux qui nous permettront de savourer profondément le paradis. Comme un homard qui grandit, sa coquille dure ne grandit pas. Après un certain temps, le homard se sent à l'étroit et ne peut plus bouger dans sa petite coquille. À mesure qu'il devient plus inconfortable, le homard devient stressé et veut échapper à sa coquille. Il se retire dans un endroit sûr et confortable et commence à muer sa coquille. Ensuite, il en pousse une nouvelle, plus grande. Le cycle continue tout au long de la vie du homard. Le homard ne grandit pas s'il ne devient pas inconfortable.
日本語
この世に安らぎはありません。
Dünya rahat yeri değildir.
"Dünya" adı üzerinde "aşağı yer" demeye gelir. İnsana umduğundan azını verir dünya. Kalma yeri değildir; gelip geçme yeridir. İnsanın özündeki potansiyeli açığa çıkarması, bir çekirdek gibi filizlenmek için kabuğunu kırması beklenir dünya hayatında. Kabuğuna razı olan insan, konfor alanında kalır. Gelişiminin kapısını baştan kapalı tutar; çürür böylece. Kendisiyle tanışmadan sessizleşir, dilsizleşir, kimliksizleşir, hapsolur darlıkta. Yeniye doğru açılmak, bu rahatlık arayışını bozar. "Şimdi burada" olmanın tazeliği, yaşadığı 'bugün'le ilk ve son defa karşılaşıyor olmanın heyecanı, bir sorumluluğa çağırır insanı: "Her an yeniden başlayabilirsin!" "Kendini tekrarlama!" "Sırf alıştığın için güvendiğin, güvendiğin için tekrarladığın döngülerde oyalanma!" Şimdi ve burada olmanın farkındalığı insanın önüne sonsuz gelişim seçenekleri açar. Olduğundan fazlası olmaya çağırır. "Rahatlık" arayışından vazgeçen insan rahatsızlıklarından kurtulur. Hayatın karşısına çıkardığı belirsizlere ve acılara karşı, sürekli çaba ile karşılık verir. "Dünyada rahat yoktur" ifadesi, dünyanın belirsizliğinin üzerine çıkmak içindir. "Dünyada rahat yoktur" hükmüne razı olmak, kayıplar ve ayrılıklar karşısında acı çekmemek içindir. Dünyanın gerçeğini kabul eden, acıları yok sayarak değil, belirsizlikleri yok ederek değil, onlarla kucaklaşarak mutlu olacağını bilir. Sonuçta, gerçek insanı özgür kılar.
Dünyayı cennet sanmak, dünyadan beklentiyi yükseltiyor. Burayı cennet yapmaya gelmedik. Buraya cenneti hak edecek kırıklıkları tatmaya geldik. Buraya cennetin tadını derinden almamızı sağlayacak çekirdek anıları oluşturmaya geldik.
Istakoz içinde büyürken sert kabuk büyümez. Istakoz bir müddet sonra daralan, küçük gelen kabuk içerisinde sıkışır, kımıldayamaz. Sıkıştıkça ıstakoz gerilir, stres altında hisseder ve kabuğundan kurtulmak ister. Kendini güvende hissettiği, konfor alanında olduğu bir yere çekilir ve kabuğundan yorularak belki de acı çekerek kurtulur. Istakoz bu duruma çözüm bulamadığı için kendi başının çaresine bakar. Kendini güvende hissettiği kaya dibinde yeni kabuğunu üretir, büyür ve gelişir. Bu döngü ıstakoz yaşadıkça devam eder. Kabuğunda sıkışan ıstakozun derdine çözüm bulan biri olsaydı, hep aynı ıstakoz olarak kalırdı. Istakozun gelişmesini tetikleyen ve büyümesini sağlayan şey, yaşadığı rahatsızlık ve strestir.
Bu eseri sergimize bağışlayan koleksiyoner Sayın Zeynel İnci'ye teşekkür ederiz.
Comentarios